จงฉลาดให้มากพอที่จะมองเห็นความโง่ของตนเอง

ไม่รู้ยังไงจู่ๆ ก็คิดประโยคนี้ขึ้นมาได้

“จงฉลาดให้มากพอที่จะเห็นความโง่ของตนเอง”

ลองอ่านไปอ่านมาหลายเที่ยวแล้วก็เท่ดีนะ หรือว่ายังไงครับ ก็เพราะประโยคนี้มันมีความหมายอยู่ในตัวอยู่แล้ว และเป็นการเล่นคำว่าฉลาด กับคำว่าโง่ สลับกัน ประโยคเท่ๆ อย่างนี้ใครก็คิดได้ถ้าให้เวลาให้มากพอ
อีกอย่างจากประโยคนี้มันสามารถแจกความหมายออกไปได้อีกเยอะเหมือนกันเช่น
อย่าให้ความโง่มาแซงหน้าความฉลาด
หรือ จงมองเห็นให้เท่าทันความผิดพลาดของตนเอง
หรือ อย่าทำผิดซ้ำอีกทั้งๆ ที่รู้ว่าผิด

อะไรอย่างนี้เป็นต้น
ประโยคดีๆ แบบนี้มีเยอะ มีคนคิดไว้เยอะแล้ว จับเอามาทำตามสักสองสามอย่างก็วิเศษแล้วครับ