มุมยิง ปธน. -2

แจค รูบี้ ยิงแม่นเหมือนจ่าขี้เมาเดือนตุลาฯ คนที่ยืนพิงต้นมะขามจักกะแร้เหน็บเหล้าขาวสามสิบห้าดีกรี กับคาบบุหรี่กรุงทอง 85 ที่มุมปาก ควันปืนกับควันบุหรี่ผสมกันจนไม่รู้เมาอะไร

.45 ไม่ยักขัดลำกล้อง

ลายมือเขียนถึงทนายความของ แจ็ค รูบี้ มือปืนที่ลั่นไกฆ่า ลี ฮาวี ออสวอน ผู้ต้องสงสัยฆ่าปธน. JFK

เหม่งๆ กลางอกท่ามกลางวงล้อมเจ้าหน้าที

CREDIT: Ruby, Jack. “Note, Jack Ruby to Attorney Elmer Gertz Revealing the Assassin’s Despair and Paranoia.” September 9, 1965. Words and Deeds in American History: Selected Documents Celebrating the Manuscript Division’s First 100 Years, Library of Congress.

ลี ฮาวี่ ออสวอล (ชื่อเรียกยากเพราะข่าวว่าอาศัยอยู่รุสเซียซ้อมยิงนกมานาน) สะท้านเฮือกตามแรงกระแทกหลายปอนด์นั้น ตายอย่างมือปืนอ่อนหัด ทิ้งปริศนาไว้ให้คนข้างหลังขบคิดว่าเขาเป็นแพะหรือไม่กันแน่

แล้วอย่างเขาจะทิ้งอะไรไว้ให้ขบคิดดี…
ก้นบหรี่—โอ เขาไม่สูบบุหรี่
รอย นิ้วมือ—เชยระบัด นี่ไม่ใช่ยุคสืบสวนคลาสสิคของคนปีกหมวกแคบแห่งสก็อตแลนด์ยาร์ด ที่อาศัยเพียงแว่นขยายก็มองเห็นเงื่อนงำอยู่รำไร หรือแค่โคนัน ที่อาศัยหูกระต่ายไมโครโฟน

หรือเขาจะทิ้งความว่างเปล่าไว้ให้ดูต่างหน้า ถ้างานนี้เขาทำสำเร็จทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาจะกลายเป็นประวัติศาสตร์ไป ในที่สุด มนุษย์เราบันทึกอะไรบางอย่างไว้เพื่อที่จะสูญเสียในอนาคตก็เท่านั้น รูปที่เราถ่ายเก็บไว้ แน่ใจเหรอว่ามันจะอยู่ถึงร้อยปี โอ้ว..แต่หากเขาคือมือยิง ปธน. แล้วละก้อชื่อเขาจะปรากฎอยู่อีกนานอักโข แม้บันทึกไร้สาระที่แกล้งทิ้งไว้ก็จะถูกเก็บรักษาอย่างดี

ดูนี่ซิแม้แต่ฉากออสวอลโดนยิง ยังเอามาขายเป็นโปสเตอร์เลย

CREDIT : http://www.allposters.com ที่นี่มีภาพนาทีสำคัญขาย

เขานึกสนุกอะไรบางอย่างได้แล้วหละ เขาทิ้งอะไรบางอย่างไว้ที่พื้น ตรงมุมหน้าต่างที่ส่องดูรถวิ่งบนถนนข้างล่าง

นี่ไม่ใช่ยุค ดึกดำบรรพ์ 1963 ที่ใครก็ตายได้ด้วยกระสุนราคาถูก หากมือไม่ถึง ใครหลายคนพยายามพลิกประวัติศาสตร์มาแล้ว

ไชย วรมัน บอกว่า “จงขยายออกไปอีก” แล้วอาณาจักรแห่งนั้นก็ขยายออกไป แต่มันดูเหมือนไม่จีรัง เศษซากของมันทำให้เราจับยึดที่จะแก่งแย่งกันต่อไป ทั้งๆ ที่มันคือสิ่งที่โดนทอดทิ้งและล่มสลายไปนานแล้ว

หลังจากสิ้นเสียงปืนในมือเขา ประวัติศาสตร์จะเปลี่ยนกระนั้นหรือ ??
ที่ มุมแอบยิง ปธน. บัดนี้เขาเหงื่อตก ความคิดระคนแบ่งรับแบ่งสู้ ดูเหมือนความอ่อนแอเข้ามาแทะโลมความตั้งใจหลัก ความอ่อนแอไม่ใช่ความหวาดกลัวขี้ขลาด เขาเลยความขลาดกลัวมานานแล้วตั้งแต่ตัดสินใจไปซื้อฑูตมรณะกระบอกนี้ แต่บางครั้งเรายังอาศัยความอ่อนแอเป็นเงื่อนไข และบางครั้งเรายกระดับให้มันเป็นเหตุผลเพื่อที่เป็นสิ่งปลอบประโลมตัวตน

สิบหกนาฬิกายี่สิบเอ็ดนาที หรือ 30 นาที จากที่เขามาถึงหน้าลิฟท์ชั้น 1B คือเวลาสำคัญแล้ว ตามการคำนวณไม่เกินสองนาทีรถของท่าน ปธน. จะผ่านมาทางนี้อย่างแน่นอน หากการคำนวณไม่คลาดเคลื่อนนะ

ให้ รถของปธน. = vector A
ให้ กระสุนที่เคลื่อนออกจากมุมยิง = vector B

vec.A และ vec.B ตั้งฉากกัน ดังนั้นเวอเตอร์รวมก็เป็นไปตามกฎสามเหลี่ยมพิธากอรัส

C² = A²+B²
C = square root [A²+B²]

อ้าว…แล้วถ้ามันเฉียงๆ เล่า

C = square root [A²+B²+2AB cos(ceta)]  …………เขียนยากวุ้ย ถ้าคุณแน่อย่าแพ้มอสี่

ส่วนทิศทางหาได้จาก tan^-1 (ceta)

เขาคำนวณอย่างใจจดใจจ่ออยู่ในใจ เพื่อปรับจำนวนกิ๊กของกล้องขยายให้เผื่อแรงลมของนาทีนี้ให้ใกล้เคียงที่สุด นี่ไม่ใช่การแบกลูกซองไปยิงฝูงนกเป็ดน้ำ ของหมูๆ ขนาดนั้นยังมีท่านผู้นำบางคนทำเพื่อนหวิดดับ

เอาละ ตอนนี้ตาเขาจ้องเขม็งผ่านกล้องเทเลสโคปที่ติดอยู่บนปืนแรงสูงลงไปยังข้าง ล่าง บนถนนที่รถวิ่งอยู่นั้น แม้ไม่กี่วินาทีจะถึงเวลาสำคัญ

แต่ยังก่อน ประธานาธิบดียังไม่มา